O tym, że wszystko jest względne, a człowiecza percepcja nieodgadniona, przekonali się uczniowie klas VII i VIII w trakcie zorganizowanej przez panią Ewę Bugaj wycieczki do Warszawy.     Przenikanie się różnych światów tu i teraz jest na pozór oczywiste, ale gdy ma miejsce osobista recepcja – już nie bardzo. Bo jak żyć normalnie i cieszyć się każdą chwilą, gdy rzeczywistość ma postać czarnego niebytu? Otóż można, i do tego czuć się spełnionym, zachować optymizm, kochać ludzi. Tak jak przewodnicy z „Niewidzialnej wystawy”, których spontaniczność i poczucie humoru dorównywały profesjonalizmowi. Poznanie meandrów codzienności ludzi żyjących w ciemności, konieczność radzenia samemu sobie w nowej rzeczywistości – to aspekty wiedzy, doświadczeń, wrażeń i umiejętności wyniesione z tego miejsca przez naszych uczniów, by powrócić do rzeczywistości.

                 A tam czekał spacer po stolicy wieczorową porą – pięknej w sukni z iluminacji świetlnych, zmęczonej dniem, ale wciąż tętniącej życiem. Górująca nad centrum sylwetka Pałacu Kultury i Nauki kryje w sobie wiele tajemnic, i tę odkrył przed nami pan Sebastian, przewodnik.

             Ostatni punkt programu to Teatr Syrena i musical „Bem! Powrót człowieka – armaty”. I tu zrównoważona doza rozrywki, emocji i dydaktyzmu. Przekazanie w pozornie lekkiej formie zbilansowanych elementów historycznych ze zdecydowanie nakreślonym znamieniem patriotyzmu i wyraźnymi (do tego pełnymi sarkazmu i goryczy) odniesieniami do współczesności, to sztuka godna prawdziwego artysty. Takimi właśnie są aktorzy Syreny, co doceniła publiczność, nagradzając występ kilkuminutowym aplauzem na stojąco.

                 I tak przepełnieni wielością doznań wracaliśmy do domów i rodzin, układając w myślach plan opowieści streszczających ten dzień. Krótkich, bo pora była późna, ale nadzieję na długie rozmowy przy rodzinnym stole dawało nadejście kolejnego dnia...

 

 

 

               Prawda to powszechnie znana, że o wielości pożytków płynących z lektury nie trzeba nikogo przekonywać. Wiadomym jest bowiem, że czytanie pobudza wyobraźnię, wzbogaca słownictwo, poszerza horyzonty, pełnił funkcję terapeutyczną. 
                  Dziecko swoją przygodę z czytaniem  rozpoczyna w domu, a następnie poszerza  kompetencje w przedszkolu i szkole.  Ich rozwojowi w naszej placówce sprzyjać ma program czytelniczy „Kolory polskiej chwały”,   stworzony i realizowany przez panią Ewę Bugaj.  Jednym z założeń projektu jest powołanie do funkcji lektora uczniów naszej szkoły – zarówno aktualnych, jak też absolwentów z mniej lub bardziej odległych czasów. Takich, dzięki którym czytanie dzieciom wprowadzi je już na zawsze w zaczarowany świat literatury, a proces wychowania wzbogaci się  postaciami uosabiającymi  pojęcie osobowego wzorca i autorytetu. 
               Tym razem miejsce dla szacownych gości zajęła  pani Bogumiła Pawłowska, obecnie pracownik mławskiej Biblioteki Pedagogicznej, a nie tak dawno jeszcze uczennica naszej szkoły. O ile zawód bibliotekarza kojarzy się zazwyczaj ze stosami książek, to, ku powszechnemu zdziwieniu, nasz gość nie przywiózł ani jednej. Dźwigał za to potężną teczkę w której (jak się później okazało) znajdował się teatr. Właściwie teatrzyk, ale za to niezwykły.
                      Zgromadzeni na sali słuchacze w osobach od najmłodszych przedszkolaków aż po uczniów klasy III dowiedzieli się, że nosi on nazwę kamishibai (jap. kami – papier, shibai – sztuka), czyli „papierowy teatr”, nazywany również „teatrem obrazkowym” albo „teatrem narracji”. Większość kamishibai to bajki, baśnie lub opowiadania składające się z 10–16 pięknie ilustrowanych kart z tekstem na odwrocie. Tak też było i tym razem. Prowadząca zaprezentowała kilka historii, w tym patriotyczną w swej wymowie „Legendę o białym orle”. Ich poznawaniu towarzyszył wyjątkowy nastrój, jako że technika i walory takiego przedstawienia pomagają osiągnąć magiczny efekt koncentracji, a  forma opowiadania czy też czytania to prawdziwie teatralne doświadczenie. Gdy narrator przemierzał linijki  tekstu i kolejno odkładał karty, przed widownią pojawiały się następne ilustracje utrzymujące zainteresowanie w aurze niezwykłości i magii.   Potwierdziły to pełne skupienia oblicza młodych odbiorców, świadoma recepcja sztuki , a w końcu podziękowania dla lektorki.

 

 

„Naród, który nie szanuje swej przeszłości, nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości”.

 

Wolność i niepodległość, trudne drogi Polaków do odzyskania ojczystej ziemi i swobód narodowych - tym pojęciom podporządkowana była uroczysta akademia przygotowana przez nauczycielkę historii Panią Joannę Oleksiak z uczniami klas VI – VIII. Stanowiła ona godne ukoronowanie tego niepowtarzalnego w swej istocie dnia, stanowiąc prezentację historii naszej ojczyzny od momentu zawiązania państwowości aż po czasy współczesne. Animacje filmowe i aktorskie prezentacje zostały wsparte przytoczeniem dokumentalnych tekstów i fragmentów kronik. Recepcję odbiorczą wzmacniała recytacja literackich fraz i odśpiewanie legionowych pieśni, a „Co to jest niepodległośc” - tę, która zyskała największe uznanie widowni , zaprezentowały dwie wokalistki z oddziału zerowego.

W ten sposób przed oczami widzów przetoczyła się historia państwa polskiego w całej krasie świetności i goryczy upadku, ze szczególnym uwzględnieniem czasów rozbiorów i krętej drogi prowadzącej do niepodległości. Ważny element przedsięwzięcia stanowił zabieg włączenia uczniów w przebieg uroczystości – interaktywne modelowanie ich świadomości historycznej oraz postaw patriotycznych poprzez umiejętne wykorzystanie formuły pytań i odpowiedzi.

Wspólne przeżywanie wzruszających chwil to nadzieja na przyswojenie i przemyślenie nauk płynąych z przeszłości. To nadzieja na pielęgnowanie niepodległości, która „ nie jest dana na zawsze”, a stanowi wynik dalekosiężnych zabiegów i powszechnych starań. Nadzieja w tych, którzy siedząc w szkolnych ławkach chłoną słowa nauczycieli, utrwalają w pamięci wzniosłe obrazy, bo „Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy” .

       Sympatyczny to widok, gdy uczeń ze smakiem pałaszuje przygotowany w domu posiłek. W naszej szkole powszechny i powszedni, bo dzieci każdego dnia degustują smakowite śniadania, nie kryjąc zadowolenia, jakie im ta czynność przynosi. Cóż dopiero, gdy zdarzy się okazja połączenia przyjemnego z pożytecznym! Taką daje obchodzony w każdym roku 8 listopada Dzień „Śniadanie Daje Moc”. Tegoroczna, VIII już edycja, zgromadziła przy wspólnych stołach dzieci z oddziałów przedszkolnego i zerowego oraz uczniów klas I-III.

    Akcja, koordynowana przez Panią Renatę Zawieruchę, skutkowała własnoręcznym pryrządzeniem posiłku, nad którego walorami zdrowotnymi, smakowymi i estetycznymi długo by się rozwodzić. Towarzyszyła mu aura niezwykłości, bo przecież nie co dzień dzieci udają się na zakupy, podczas których samodzielnie muszą zadecydować o wyborze niezbędnych produktów, określić ich ilość i rodzaj.

     Korzyści są więc nie do przecenienia: od zwiększenia świadomości na temat zdrowego odżywiania i roli śniadania w diecie dziecka, poprzez edukację oraz promocję prawidłowego żywienia aż do prawdziwej frajdy, jaką zapewnia przygotowanie i spożywanie posiłku w koleżeńskim gronie. I jak tu nie lubić naszej szkoły?!

 

        Kolejny program rozwoju czytelnictwa autorstwa pani Ewy Bugaj, tym razem łączący w sobie treści patriotyczne w wymiarze ogólnopolskim i lokalnym, został wdrożony pod tytułem „Kolory polskiej chwały”.

           Zakładając aktywizację czytelniczą i popularyzację zagadnień związanych z realizacją założeń programowych Roku dla Niepodległej, skupia się na prezentacjach lektorskich różnej formy i postaci. Jedną z nich stanowiło przybliżenie historii naszej szkoły, czego w ramach Powiatowego Konkursu Literackiego zorganizowanego w 2016 roku przez szydłowską placówkę dokonał Kamil Krzykowski, ówczesny szósto-, dzisiaj ósmoklasista. Realizując wymogi określone hasłem przedsięwzięcia: „Tu jest moje miejsce, tu jest mój dom” i realizując temat: „Ocalić od zapomnienia we wspomnieniach – wrzesień 1939r. w powiecie mławskim”, przedstawił historię szkoły w Dębsku, szczególnie skupiając się na momencie wybuchu wojny. I ona właśnie została zaprezentowana uczniom klas IV -VIII naszej placówki.

             Praca, łącząc walory literackie z dokumentalnymi, plastycznie zobrazowała historię naszej placówki, oddziaływując nie tylko na sfery intelektualne, ale także emocjonalne. Tym bardziej cieszymy się, że zyskała uznanie jury i została uznana za najlepszą w swej kategorii.

       Zaprzyjaźniona z nami Melpomena wraz z kilkoma siostrami - muzami po raz kolejny zawitała w progi szkoły, by wspomóc aktorskie popisy wielce jeszcze niedorosłych, ale jakże wprawionych w artystycznym rzemiośle uczniów.

      Scenki kabaretowe, zaczerpnięte wprost z życia ku radości wszystkich członków szkolnej braci, miały na celu uczczenie święta najszacowniejszych, czyli pedagogicznego grona oraz pracowników administracji i obsługi. Nie zabrakło też improwizowanych, wprost z serca płynących, a więc najcenniejszych życzeń, jakie od pierwszych aż po ostatnie chwile pobytu w placówce dzieci składały nauczycielom i pracownikom szkoły. Piękna akademia, utrzymana w realistyczno - baśniowej konwencji, stanowiła dopiero początek atrakcji dedykowanym tego dnia wszystkim solenizantom. Kolejną zapewniło podsumowanie osiągnięć sportowych naszych uczniów – wielość zdobytych złotych medali to doskonały prezent dla każdej z nacji. Na koniec życzenia i nagrody przyznanie przez Panią dyrektor Danutę Gumienną wyróżniającym się pracownikom szkoły. W tym roku uhonorowai zostali: pani Ewa Bugaj – nauczyciel języka polskiego, pani Katarzyna Meredyk – naczyciel oddziału zerowego, pani Joanna Oleksiak – nauczyciel klasy II, pani Ewa Dzilińska – nauczyciel języka angielskiego, pan Andrzej Kowalski – nauczyciel matematyki i wychowania fizycznego, pani Dorota Witkowska – sekretarz szkoły, pani Katarzyna Zyborowicz – pomoc nauczyciela oddziału przedszkolnego, pan Andrzej Gutowski – pracownik odsługi.

     W ten oto sposób całokształt uroczystości potwierdził prawdziwość słów deklamowanych przez uczniów: „ Wiele szkół jest w powiecie, ale drugiej takiej jak ta nie znajdziecie”.

       W szkole - życzenia poparte ślicznymi uśmiechami i często wiktuałami przygotowanymi przez urocze koleżanki. W  wiejskiej sali – uroczystość połączona z lokalnymi obchodami Święta Ziemniaka.

      Tak, za sprawą Samorządu Uczniowskiego, prowadzonego przez panie Ewę Dzilińską i Ewę Bańczyk, obchodzono tegoroczny Dzień Chłopaka.  Zadbano, by nikt nie poczuł się znudzony, a wszyscy kontenci z zaproponowanych atrakcji. Dlatego nagrodzono aż 15 uczniów uczestniczących w konkursie plastycznym „Niepodległa” i wielu kolejnych, biorących udział w licznych konkurencjach i współzawodnictwie. Mogli się oni wykazać szeregiem talentów i umiejętności podczas celowania ziemniakiem do kosza, zdmuchiwania płomienia, konkursie tańca, pokazie chodzenia w szpilkach, przeciąganiu liny i wielu innych.

     Tym razem to dzieci były mistrzami ceremonii, a role odwróciły się także w zakresie oceniania. Zapytani o wrażenia z imprezy, odpowiadali: Na szóstkę!

Tegoroczną inaugurację zdominowały treści historyczne. Nic w tym dziwnego, skoro rok 2018 ustanowiono dla Niepodległej, a nasza placówka aktywnie włączyła się w jego obchody. Na szkolnej scenie zaprezentowali się uczniowie - przedstawiciele poszczególnych oddziałów, przygotowanych przez panią Joannę Oleksiak i wychowawców, z treściami traktującymi o przeszłych czasach i wydarzeniach, stanowiących nieocenioną naukę dla współczesnych. Bo nie tylko bohaterstwo polskiego żołnierza na polu walki przyczyniło się do zrzucenia pęt kajdanów, ale też codzienne zmagania zwykłych obywateli o zachowanie duchowej i materialnej substancji narodowej. Rys historyczny, klarowny i obrazowy, wzbogacił koncert pieśni żołnierskiej i patriotyczej w wykonaniu uczniów.  Teksty traktujące o ułanach przybyłych pod okienko, legionistach, szarej piechocie, ojczystej ziemi, czerwonym jabłuszku i wiele innych nie tylko wprowadziły w atmosferę  tamtych dni, ale także stały się przyczynkiem do rozważań o tym, co tu i teraz. Nawiązało do nich także wystąpienie pani dyrektor Danuty Gumiennej,  którego istotny element stanowiły rozważaina o cenie wolności, jakiej zaznajemy każdego dnia, możliwości zdobywania skarbów wiedzy i umiejętności, czerpaniu z doświadczeń przeszłych pokoleń, możliwości wzajemnego uczenia się od siebie i inspirowania. Nic to innego, jak patriotyzm czasów pokoju, świadectwo hołdu dla narodowych bohaterów, dumy i pracy na rzecz ojczyzny.

          Aż trudno uwierzyć, że rok szkolny tak szybko minął.  A jednak już za nami dziesięć miesięcy pobierania nauki, doświadczania przyjaźni, poznawania różnych smaków życia.

         O tym właśnie traktowała  prezentacja  sceniczna przygotowana wspólnym wysiłkiem pani Ewy Bugaj  jej wychowanków -  szóstoklasistów. Nie zabrakło więc tekstów mówionych zaczerpniętych od najznamienitszych mistrzów słowa  i  śpiewanych, tak od lat występujących w polskim repertuarze, jak też zapożyczonych  z najnowszych list przebojów.

       Świadectwem talentów i kreatywności uczniów był wystrój sceniczny, którego to oni byli głównym ii niezaprzeczalnym atutem, ale także scenografia i samodzielnie opracowana choreografia do oprawy muzycznej. Pięknie zaprezentowali się  zatem  zarówno w recytacji i śpiewie, jak w tańcu. Wielki to powód do satysfakcji dla rodziców  tudzież nauczycieli. Tym bardziej, że nie ostatni. Dalej pani dyrektor Danuta Gumienna wręczyła nagrody i dyplomy uczniom wyróżniającym się w nauce, konkursach, czytelnictwie  i sporcie. A że kolejka wyczytanych była wcale długa, dowód to, że nasza szkoła, choć do największych nie należy, wynikami i osiągnięciami im nie ustępuje. Zasługa to nauczycieli i rodziców, dbających o  edukację    i wychowanie dzieci, co także zostało oficjalnie stwierdzone, a w przypadku tych drugich – dodatkowo poparte podziękowaniami i gratulacjami.

       I tak oto rok szkolny 2017/2018 należy zapisać w annałach szkolnej kroniki jako zakończony.

To ostatnia z osób odwiedzających naszą szkołę w ramach tegorocznej akcji „Cała Polska czyta dzieciom” prowadzonej pod kierunkiem pani Ewy Bugaj. Wcześniej gościły tu zarówno postacie jak najbardziej realistyczne, jak też takie, których rodowodu należałoby szukać wśród legend i baśni. I tak, z czytelniczymi prezentacjami odwiedzili nas: pani Barbara Jatczak, prezes szydłowskich kombatantów, posterunkowy Damian Wyroda, przewodnicząca miejscowego Koła Gospodyń Wiejskich Bogusława Sowińska, przewodnicząca Rady Rodziców Barbara Rzotkiewicz i sołtys wsi Anna Bieranowska oraz... święty Mikołajz z wcale autentyczną historią swego życia. Wizyta Cecylii Steczkowskiej zaś, zaproszonej w imieniu całej szkolnej społeczności przez panią Katarzynę Meredyk, stanowiła godne ukoronowanie całego przedsięwzięcia.„Uwielbiam małe szkoły, są takie rodzinne...” - tymi słowami powitała uczniów przybyłych na ostatnie ze spotkań czytelniczych. Znana wokalistka udowodniła, że na jednym talencie nie poprzestanie i zdradziła, że zamierza wkroczyć na ścieżkę kariery pisarskiej. Jej zaczątki ma stanowić baśń o bardzo sympatycznym, choć dziwnym zwierzątku noszącym wdzięczne imię Rudolf. Nie dziwne zatem, że nawet maluchy, znane z wiercipięctwa, słuchały jak urzeczone i gotowe były na więcej, ale baśń się skończyła. Potem jeszcze długa rozmowa, doskonała okazja do lepszego wzajemnego poznania się, czas na zdjęcia i autografy. A na koniec obietnica, że jeszcze tu wróci, bo klimat naszej szkoły ją urzekł, a ludzie oczarowali.

 

Wyprawa ruszyła o świcie i wystarczyły zaledwie dwie godziny, by znaleźć się w innym wymiarze. Niespodzianka goniła niespodziankę, a pierwszą było to, że nikt nie spodziewałby się tak wymodelowanej czasoprzestrzeni w Malborku, miejscowości skądinąd znanej z zupełnie innych faktów.

         Tuż po przybyciu na miejsce, za palisadą stylizowaną na wzór pradawnej warowni, można było doświadczyć tego, co każdy zna z książek czy mass mediów, ale rzadko doświadczył osobiście. Tak było w przypadku zetknięcia z blisko czterdziestoma ruchomymi dinozaurami, które w otoczeniu bujnej zieleni dziewiczego lasu przeprowadziły żądnych wrażeń podróżników  przez poszczególne okresy w dziejach naszej planety. Dalej spotkanie ze smokami - odwzorowanie ich przedziwnego wyglądu pozwoliło ożywić wyobraźnię nawet największych niedowiarków. Animatroniczne pokazy tresury, muzeum skamieniałości, park linowy i wioska jaskiniowców to tylko niektóre z czekających tam atrakcji. A żeby pogłębić wrażenie irracjonalności – występ Mago, iluzjonisty znanego z programu „Mam talent”.

         Gdy spośród zwałów piachu wykopywały szkielet dinozaura, uporem i konsekwencją dzieci przypominały filmowego archeologa Indianę Jonesa, a ich zakurzone buzie wyrażały zachwyt i ekscytację. Wielogodzinna przygoda w DinoParku okazała się stanowczo za krótka, ale wspomnienia pozostaną w pamięci na długo. Podobnie jak podziękowania dla pani Katarzyny Meredyk, głównej organizatorki wycieczki.

          

 

 

Pod takim hasłem zaprezentowały się artystycznie dzieci z klas II i III, które dzięki inwencji wychowawczyni pani Renaty Zawieruchy i wielkiemu zaangażowaniu rodziców zaoferowały widowni niezwykłą ucztę dla wszystkich zmysłów. Bo gdy tylko młodzi aktorzy pojawili się na szkolnej scenie, nie sposób było oderwać od nich wzroku. Piękne, wielobarwne kostiumy stylizowane na owocowych i warzywnych bohaterów spektaklu, stanowiły wyraz pomysłowości i krawieckiego kunsztu  środowiska matczyno-ojcowskiego.   W takich okolicznościach tym bardziej przekonująco brzmiały słowa traktujące o tym, że bogactwo kolorów może zachęcić do spożywania wszelkich witamin, a każdemu powinno towarzyszyć życiowe motto, w myśl którego "Chcesz być zdrowy jak ryba, jedz owoce i warzywa !" Na tym jednak nie poprzestano. Występujący zadbali o to, by zgromadzona licznie na widowni dziatwa  na długo zachowała w pamięci  powtarzane tu słowa i, co najważniejsze, skrupulatnie się do nich stosowała. Dlatego ukoronowanie  imprezy stanowiła zdrowotna zgaduj-zgadula, a jej wyniki poświadczyły wysoki poziom świadomości żywieniowej uczestników. Stąd też przekonanie, że wszyscy jesteśmy mieszkańcami Krainy Zdrowego Żywienia.

Pamięć jest rzeczą wielką, tradycja to element wychowania, a składanie hołdu bohaterom narodowym – powinnością każdego obywatela. Tymi przesłankami kierowali się organizatorzy szkolnego święta upamiętniającego uchwalenie Konstytucji 3 maja. Galowe stroje, flagi narodowe, towarzysząca im biel i czerwień w oprawie z wiosennej zieleni przypominały, że dla wszystkich Polaków jest to dzień szczególny. Ustanowiono go przecież świętem narodowym  jako wyraz hołdu dla przodków  pragnących ocalić kraj przed upadkiem.

Główną część obchodów stanowiła uroczysta akademia przygotowana przez uczniów klas VI i VII  pod merytoryczną i artystyczną opieką pani Ewy Bugaj.   

Piękny to widok, gdy na szkolnej scenie prezentują się domorośli aktorzy, słowem rymowanym, prozą i tekstami pieśni, z zaangażowaniem i towarzyszącymi mu emocjami oddający atmosferę dni poprzedzających akt rozbiorów, „który zlikwidował niepodległe państwo polskie na 123 lata”. Zaangażowanie to stan charakteryzujący wszystkich uczniów, czego dowód stanowią nie tylko piękne recytacje i oprawa muzyczna, ale także stroje upodobnione do tych z epoki, nadające występowi charakteru i podkreślające nastrój.

  Zapewne docenili to przybyli goście: reprezentanci Koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Szydłowie z przewodniczącą panią Barbarą Jatczak, która zaprezentowała starszym uczniom wycinek wojennych wspomnień i refleksji oraz rodzice i członkowie rodzin uczniów,  stanowiących grono oddanych członków społeczności szkolnej.

Uroczystość zakończyło  wystąpienie pani dyrektor Danuty Gumiennej, po czym wszyscy udali się do swych zajęć. Zapewne każdemu towarzyszyła świadomość tego, że stanowimy wspólnotę ludzi mówiących tym samym językiem, urodzonych i żyjących na  tej ziemi, hołdującym tym samym tradycjom, a więc zobowiązanych do troski o swój kraj i w razie potrzeby - stawienia się w jego obronie.

                                               Patriotyzm w oczach dziecka

Kolejnym  przedsięwzięciem realizującym założenia programowe Roku dla Niepodległej  w naszej placówce było zorganizowanie ogólnoszkolnego   konkursu plastycznego. To, w jaki sposób dzieci rozumieją i odbierają pojęcie patriotyzmu, stanowiło główny cel projektu. Zadanie niełatwe,  bo realizacja tematu nastręczała wiele wątpliwości i problemów, zwłaszcza gdy wybrało się oryginalny, niesztampowy sposób przedstawienia treści.

Uczniowie naszej szkoły nie przestraszyli się trudnego wyzwania i na konkurs wpłynęły liczne prace z każdej klasy. Ich oceny podjęło się jury w osobach pań: Renaty Zawieruchy, Joanny Oleksiak ii Ewy Bugaj. W trakcie obrad wyłonieni zostali zwycięzcy w każdej z kategorii:

1. oddział 0 – klasa III: 1. Nikola Śmiecińska (kl.III), 2. Nataniel Rachuba (kl.III), 3. Maria Jabłonowska (kl.I)
2. klasy IV – VII: 1. Kamil Krzykowski (kl.VII), 2. Klaudia Stańczak (kl.VI), 3.Jakub Komór (kl.V)

Na podkreślenie zasługuje wysoki poziom zaangażowania dzieci, całkowita samodzielność  w procesie od pomysłu do wykonania i nieskalana niczym bezpretensjonalna świeżość przedstawionych wizji.

                                               Patriotyzm w oczach dziecka – tematyczny konkurs plastyczny

Kolejnym  przedsięwzięciem realizującym założenia programowe Roku dla Niepodległej  w naszej placówce było zorganizowanie ogólnoszkolnego   konkursu plastycznego. To, w jaki sposób dzieci rozumieją i odbierają pojęcie patriotyzmu, stanowiło główny cel projektu. Zadanie niełatwe,  bo realizacja tematu nastręczała wiele wątpliwości i problemów, zwłaszcza gdy wybrało się oryginalny, niesztampowy sposób przedstawienia treści.

Uczniowie naszej szkoły nie przestraszyli się trudnego wyzwania i na konkurs wpłynęły liczne prace z każdej klasy. Ich oceny podjęło się jury w osobach pań: Renaty Zawieruchy, Joanny Oleksiak ii Ewy Bugaj. W trakcie obrad wyłonieni zostali zwycięzcy w każdej z kategorii:

1. oddział 0 – klasa III: 1. Nikola Śmiecińska (kl.III), 2. Nataniel Rachuba (kl.III), 3. Maria Jabłonowska (kl.I)
2. klasy IV – VII: 1. Kamil Krzykowski (kl.VII), 2. Klaudia Stańczak (kl.VI), 3.Jakub Komór (kl.V)

Na podkreślenie zasługuje wysoki poziom zaangażowania dzieci, całkowita samodzielność  w procesie od pomysłu do wykonania i nieskalana niczym bezpretensjonalna świeżość przedstawionych wizji.

                                               Patriotyzm w oczach dziecka – tematyczny konkurs plastyczny

Kolejnym  przedsięwzięciem realizującym założenia programowe Roku dla Niepodległej  w naszej placówce było zorganizowanie ogólnoszkolnego   konkursu plastycznego. To, w jaki sposób dzieci rozumieją i odbierają pojęcie patriotyzmu, stanowiło główny cel projektu. Zadanie niełatwe,  bo realizacja tematu nastręczała wiele wątpliwości i problemów, zwłaszcza gdy wybrało się oryginalny, niesztampowy sposób przedstawienia treści.

Uczniowie naszej szkoły nie przestraszyli się trudnego wyzwania i na konkurs wpłynęły liczne prace z każdej klasy. Ich oceny podjęło się jury w osobach pań: Renaty Zawieruchy, Joanny Oleksiak ii Ewy Bugaj. W trakcie obrad wyłonieni zostali zwycięzcy w każdej z kategorii:

1. oddział 0 – klasa III: 1. Nikola Śmiecińska (kl.III), 2. Nataniel Rachuba (kl.III), 3. Maria Jabłonowska (kl.I)
2. klasy IV – VII: 1. Kamil Krzykowski (kl.VII), 2. Klaudia Stańczak (kl.VI), 3.Jakub Komór (kl.V)

Na podkreślenie zasługuje wysoki poziom zaangażowania dzieci, całkowita samodzielność  w procesie od pomysłu do wykonania i nieskalana niczym bezpretensjonalna świeżość przedstawionych wizji.

 

            Piękna i wzruszająca, ale niepozbawiona szczypty humoru i wcale obszernych odniesień  do współczesności scena, ukazana została oczom widowni za sprawą uczniów klas VI i VII  oraz sprawującej nad nimi opiekę reżyserską pani Jolanty Kowalskiej.

            Rzecz dotyczyła „Roztargnionych mędrców”, bo to oni, w osobach Azaliasza i Jozjasza udali się w daleką drogę, której celem miało być spotkanie z Jezusem. Spóźnili się nieco, co nie oznacza wcale, że do domu wrócili z niczym. Napotkani po drodze ludzie, różnych stanów  i narodowości sprawili, że wiedza o Synu Bożym stała się wcale pokaźna.

            Zauroczeni sceniczną prezentacją odbiorcy mieli nie tylko okazję, przez przypomnienie historii Zmartwychwstałego, duchowego przygotowania się do świąt, ale też uzmysłowienia,  że każdego dnia „trzeba swą głowę dumnie wznosić, by Jezusa słowa nosić”.

 

 

 

 U nas tradycyjnie znaczy radośnie

Najpierw obowiązki, potem przyjemności – to mądrość ludowa przekazywana  od pokoleń. Ci, którzy ją realizują, zbierają obfite plony. Także w nauce.

Skoro zatem zakończył się pewien etap pracy, nadszedł czas na przyjemności.  W swym charakterze tradycyjne, ale radosne, bo ta formuła nie tylko znalazła akceptację,  ale też bardzo przypadła do gustu członkom naszej szkolnej społeczności.  Urocza część artystyczna, która podobała się wszystkim,  bo jakże inaczej, gdy na scenie prezentują się maluchy z klasy „0”? Integracja prawie  że pokoleniowa, albowiem śpiewem i słowem mówionym wspierały je siły przedstawicieli najstarszych klas. Wspólne harce i pląsy,  a gdy kończyny odmówiły posłuszeństwa, pyszny obiad, umożliwiający  uzupełnienie nadwątlonych sił i kontynuowanie zabawy.

Nie mogło także zabraknąć świętego Mikołaja, bo przecież czekali na niego nie tylko najmłodsi. Nie zawiódł i tym razem. Wśród okrzyków szkolnej dziatwy, pokrzykując jak to on, wkroczył, zgarbiony pod ciężarem dźwiganych prezentów.  Obdarowane zostało każde bez wyjątku dziecko, ale żeby przyjemność była obopólna – dopiero po zaśpiewaniu miłej uchu odbiorcy piosenki. Gdy odszedł, by wyruszyć w dalszą drogę, nastąpił ciąg dalszy pysznej zabawy. Trwała jeszcze długo, jak to w karnawale.  O to, by pozostała w pamięci  na wiele miesięcy, zatroszczyła się organizatorka imprezy pani Katarzyna Meredyk, bacząca na wszystko, jak każdy dobry gospodarz, pani dyrektor Danuta Gumienna i panie z Rady Rodziców.

 .

Historia o narodzinach Pana i  wierze w przemianę człowieka

Tak najprościej można zreasumować to, co dane nam było zobaczyć i usłyszeć w tegorocznej jasełkowej prezentacji. Rzecz się działa w nietypowym jak na tę okoliczność miejscu, bo na strychu, który według słów Ernesta Brylla służy, by „upchnąć po cichu niepotrzebne, co z nas zostało”. Jak się zatem łatwo domyślić, przekaz nie należał  do konwencjonalnych. Bo nie sposób inaczej określić historii, której głównymi bohaterami są stare, zapomniane i niepotrzebne nikomu sprzęty,  w dzień Wigilii zaczynające żyć własnym życiem. Mało tego – nabierające cech ludzkich i w piękny sposób potrafiące je zaprezentować. Mówią o historii narodzin Pana z miłością i estymą, ale bez zbędnego patosu, ludzi chciałyby widzieć pełnymi miłości i miłosierdzia, szlachetności i bezinteresowności. Wtóruje im anioł,  a to już pewna, że odniosą zwycięstwo. Tak też się dzieje, bo niesforny bohater daje się przekonać, że dni upamiętniające narodziny Bożego Syna są niezmiennie niepowtarzalne i magiczne.

Ten niecodzienny przekaz przygotowany przez uczniów klas III – VII pod opieką  pań Jolanty Kowalskiej i Ewy Dzilińskiej  skutecznie wprowadza w atmosferę  świąt Bożego Narodzenia. Tym cenniejsze, że w kręgu jego odbiorców znaleźli się  już członkowie koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych   w Szydłowie, a mieszkańcy dębskiej parafii oczekują go w tutejszym kościele.

W tym szczególnym dniu nie mogło zabraknąć zdarzeń uhonorowanych wysokim miejscem w polskiej tradycji. Były więc życzenia i dzielenie się opłatkiem, kolędy przy choince i spożywanie wigilijnych specjałów.

 

 

           Kiedy zbliżają się święta, uwagę  uczniów trudno skupić na codziennych obowiązkach. Aby zatem uatrakcyjnić ten proces,  do naszej szkoły zaproszono gości. Niecodziennych i do tego z odległych stron, bo aż z dalekiego Tarnopola na Ukrainie.  A stało się to za sprawą otwartej na wszelkie ciekawe propozycje pani dyrektor Danuty Gumiennej i opiekunki Samorządu Uczniowskiego pani Ewy Dzilińskiej.  W taki oto sposób  w  kameralnej,  ale uroczystej atmosferze społeczność szkolna, wśród której nie zabrakło członków rodzin uczniów i przedstawicieli wspólnoty lokalnej, mogła poznawać i podziwiać artyzm występujących.

Widzowie mieli okazję uzupełnić wiedzę z zakresu historii i geografii, czerpać doznania z obcowania z wytworami sztuki muzycznej, plastycznej i choreograficznej. Zespół „Zbrucz” zaprezentował bowiem pieśni i piosenki,  zarówno tradycyjne, wykonywane od pokoleń,   jak i współczesne. Nie zabrakło też polskiego akcentu – to wspólne odśpiewanie naszej rodzimej kolędy „Gdy śliczna Panna”.  Po każdej prezentacji następowała burza oklasków,  ale ze szczególnym entuzjazmem przyjęto utwór „Hej, sokoły”. Przerywnikiem dla popisów wokalnych były  tańce ukraińskie, gruzińskie i cygańskie w wykonaniu zespołu tancerek  w strojach regionalnych.

 Profesjonalizmu artystów dowodził nie tylko poziom prezentacji, ale także stosunek do widowni. Włączając dzieci do aktywnego uczestnictwa w występie, zapewnili im dużo  radości i niezapomnianych wrażeń. Koncert pozostanie na długo w pamięci,  bo oprócz wiedzy o kulturze naszych sąsiadów i osobistych emocji, uczestnicy wyniosą przekonanie, że  poznając kulturę narodu, poznaje się sam naród. A to wartość nie do przecenienia.